دادههای مراجع درباره اندازه پلاسماها ناشی از شکست جرقهها، در محدوده چند ده تا چند صد میکرومتر هستند، نمودارهای احتمال قطر جرقهها در طول اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی روی تیتانیم در تحقیق متیکینا و همکارانش از روی تصویربرداری ارائه شد. اندازه قطر جرقهها، در محدوده ۸۰ میکرومتر تا بیشتر از ۳۷۰ میکرومتر گزارش شده بود.
یک رشته از جرقههای ثبت شده در طول عمليات اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی با جریان مستقیم (با توان کم)
مشخصههای میکرو جرقه در طول عمليات اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی در ۲۰ میلی آمپر بر سانتیمتر مربع در الکترولیت 26/0 مولار Na3PO4 روی تیتانیم: (ب)- قطر ریز جرقه
همان طور که مطرح شد، حد تفکیک زمانی این پژوهش، ایده آل نبود. اما حتی اگر در طول ۱۰ میلی ثانیه از زمان تصویربرداری، چندین جرقه ایجاد شده باشد، در صورتی که جرقههای تکرار شده در (یا در نزدیکی) همان مکان روی نمونه آغاز شده باشند، اندازه جرقه بیانگر قطر بزرگترین پلاسمای به وجود آمده میباشد. حد تفکیک مکانی مینیمم در این تحقیق، ۴۰ میکرومتر بود.
این مقادیر برای قطر جرقهها، تطابق خوبی با مقاله تصویربرداری ویدئویی توسط یروخین و همکارانش دارد. در این دو تحقیق مشاهده شد که قطر متوسط شایعترین جرقهها در کل زمان پوششدهی، در حدود ۱۶۰ میکرومتر بود. نویسندگان مقاله، این جرقهها را "کوچک" نامیدند. هم چنین قطر متوسط جرقههای "متوسط" ، "بزرگ" و "بسیار بزرگ"، به ترتیب در حدود ۳۴۰، ۵۴۰ و ۱۰۰۰ میکرومتر بود.
نتایج هر دو مقاله یروخین و همکارانش آمده است، اندازه بسیار بزرگتر بعضی از جرقههای ثبت شده در این دو مقاله، نسبت به مقاله متیکینا و همکارانش، میتواند ناشی از چند عامل باشد. اولا، نرخ ثبت تصاویر دوربین ۲۴ هرتز، کمتر از زمان تصویربرداری در تحقیق متیکینا و همکارانش (۱۰ میلی ثانیه) میباشد. ثانياً، پوششدهی به مدت زمان طولانیتری انجام شده بود و بزرگترین جرقهها پس از ۳۵ دقیقه پوشش دهی قابل توجه شده بودند. علاوه بر آن، ف زمینه بررسی شده توسط یروخین و همکارانش، آلومینیم بود، نه تیتانیم، که این وضوع نیز دارای اهمیت است. متداولترین جرقهها، با قطر متوسط ۱۶۰ میکرومتر و ۳۴۰ میکرومتر، تطابق خوبی با نتایج بدست آمده توسط متیکینا و همکارانش دارند.
دادههای مراجع درباره اندازه پلاسماها ناشی از شکست جرقهها، در محدوده چند ده تا چند صد میکرومتر هستند، نمودارهای احتمال قطر جرقهها در طول اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی روی تیتانیم در تحقیق متیکینا و همکارانش از روی تصویربرداری ارائه شد. اندازه قطر جرقهها، در محدوده ۸۰ میکرومتر تا بیشتر از ۳۷۰ میکرومتر گزارش شده بود.
یک رشته از جرقههای ثبت شده در طول عمليات اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی با جریان مستقیم بر روی نرده آلومینیومی (با توان کم) اعمال شده است
مشخصههای میکرو جرقه در طول عمليات اکسیداسیون پلاسمایی الکترولیتی در ۲۰ میلی آمپر بر سانتیمتر مربع در الکترولیت 26/0 مولار Na3PO4 روی تیتانیم: (ب)- قطر ریز جرقه
همان طور که مطرح شد، حد تفکیک زمانی این پژوهش، ایده آل نبود. اما حتی اگر در طول ۱۰ میلی ثانیه از زمان تصویربرداری، چندین جرقه ایجاد شده باشد، در صورتی که جرقههای تکرار شده در (یا در نزدیکی) همان مکان روی نمونه آغاز شده باشند، اندازه جرقه بیانگر قطر بزرگترین پلاسمای به وجود آمده میباشد. حد تفکیک مکانی مینیمم در این تحقیق، ۴۰ میکرومتر بود.
این مقادیر برای قطر جرقهها، تطابق خوبی با مقاله تصویربرداری ویدئویی توسط یروخین و همکارانش دارد. در این دو تحقیق مشاهده شد که قطر متوسط شایعترین جرقهها در کل زمان پوششدهی، در حدود ۱۶۰ میکرومتر بود. نویسندگان مقاله، این جرقهها را "کوچک" نامیدند. هم چنین قطر متوسط جرقههای "متوسط" ، "بزرگ" و "بسیار بزرگ"، به ترتیب در حدود ۳۴۰، ۵۴۰ و ۱۰۰۰ میکرومتر بود.
نتایج هر دو مقاله یروخین و همکارانش آمده است، اندازه بسیار بزرگتر بعضی از جرقههای ثبت شده در این دو مقاله، نسبت به مقاله متیکینا و همکارانش، میتواند ناشی از چند عامل باشد. اولا، نرخ ثبت تصاویر دوربین ۲۴ هرتز، کمتر از زمان تصویربرداری در تحقیق متیکینا و همکارانش (۱۰ میلی ثانیه) میباشد. ثانياً، پوششدهی به مدت زمان طولانیتری انجام شده بود و بزرگترین جرقهها پس از ۳۵ دقیقه پوشش دهی قابل توجه شده بودند. علاوه بر آن، ف زمینه بررسی شده توسط یروخین و همکارانش، آلومینیوم رنگی بود، نه تیتانیم، که این وضوع نیز دارای اهمیت است. متداولترین جرقهها، با قطر متوسط ۱۶۰ میکرومتر و ۳۴۰ میکرومتر، تطابق خوبی با نتایج بدست آمده توسط متیکینا و همکارانش دارند.
درباره این سایت